අද වැලන්ටයින් දිනයයි. සිංහලෙන් නම් 'ආදරවන්තයින්ගේ' දිනය. මේ අර්ථකථනය කෙතරම් නිවැරදි දැයි සොයා බැලීමට සුදුසුම දිනය අද බවයි මාගේ අදහස.
'වැලන්ටයින්' සංකල්පය හා සැමරුම ආරම්භ වුණු බටහිර රටවල මේ දිනය සැමරෙන්නේ ප්‍රේමවන්තයින් අතරම පමණක් නොවේ. දෙමවිපියන් හා දූ දරුවන්, සහෝදර සහෝදරියන්, නෑදෑ හිතමිතුරන් ආදී තමන් හා ලෙන්ගතු ඕනෑම අයෙක් සමඟ එක්ව ඔවුහු වැලන්ටයින් සමරති. තෑගි හා සුභ පැතුම් හුවමාරු කර ගනිති. පොදුවේ එය ආදරයට එහා ගිය ලෙන්ගතු බව, සෙනෙහස, වැනි පුළුල් පරාසයක් කරා දිවෙයි.
අපේ රටේ තත්ත්වය ඊට බොහෝ වෙනස්ය. අපගේ සංස්කෘතියට අනුව මෙය පහත්, අනුවණ සැමරුමක් බවට පත්වී ඇත්තේත් මේ නිසාය. එනම්, එය ප්‍රේමවන්තයින්ට පමණක් හෝ රාගයෙන් අන්ධ වූ තරුණ පිරිසකට පමණක් හෝ බොහෝ විට සීමා වීම නිසාය. බටහිර රටවල තත්ත්වය මීට වෙනස්ය. ඔවුහු මව්වරුන්ගේ දිනය, පියවරුන්ගේ දිනය, ගුරු දිනය, පරිසර දිනය ආදී දින සමරන්නාක් මෙන් වැලන්ටයින් දිනය සමරති. අපි ද ඉහත දැක්වූ දින සමරන්නෙමු. නමුත් 'ආදරවන්තයින්ගේ' දිනය සමරන ආකාරය වැරදියට තේරුම් ගෙන ඇත්තෙමු.
මම නම් පුද්ගලිකව ආදරය එක් දිනකට සීමා කිරීමට නොකැමැත්තෙමි. එය වසරේ දින 365 පුරාවටම පැවතිය යුත්තකි. එනමුත් සිය ආදරවන්තයාට, ආදරවන්තියට හෝ සෙනෙහැත්තන්ගේ ජීවිතවලට යම් විවිධත්වයක් එකතු කරනු වස් මෙවන් දිනයක් යොදා ගැනීම වරදක් කියා ද නොකියමි. අපට අනෙකුත් දින සැමරිය හැකි නම් අපගේ රටට, සදාචාරයට ගැළපෙන පරිදි වැලන්ටයින් දිනය අනුගත කරගැනීමේ නොහැකියාවක් තිබිය නොහැකිය. ඒ සඳහා අධික මිලැති ත්‍යාග මිල දී ගැනීම හෝ හෝටල් කාමර වෙන් කරගෙන රාගික අදහස් මුදුන්පත් කරගැනීමට ක්‍රියා කිරීම සුදුසු නොවේ. එය එක් අතකින් සාන්තුවරයෙක් නිසා ඇරඹුණි යයි පවසන දිනයක පිරිසිදු අහිංසක අර්ථය විකෘති කර පහත් තත්ත්වයකට ඇද දැමීමකි.
