පැරාලිම්පික් ඉතිහාසයේ ශ්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් ප්‍රථම වරට පදක්කමක් දිනාගැනීමට ප්‍රදීප් සංජය ඊයේ සමත් විය. මීටර් 400 T46 වර්ගීකරණය යටතේ ධාවනයේ යෙදෙමින් එම ඉසව්වේ ලෝකඩ පදක්කම දිනාගැනීමට හෙතෙම සමත් වූයේ නව කලාපීය වාර්තාවක් ද පිහිටුවමිනි. ඔලිම්පික් ක්‍රීඩා උළෙල සම්බන්ධයෙන් ද කිසිවක් ලීමට නොහැකි වූ නිසා මේ ගැන යමක් කිව යුතු යැයි සිතීමි.
ඔලිම්පික් තත්ත්වයට පැමිණිමට ක්‍රීඩකයෙක් දරන පරිශ්‍රමය අතිමහත්ය. බොහෝ විට ඔවුන් ඒ සඳහා අවතීර්ණ වන්නේ කුඩා කල සිටම ය. පසු කලක ක්‍රීඩාවක් කිරීම ආරම්භ කළ ද, ඒ සඳහා දින, මාස, අවුරුදු ගණනක් ඉමහත් කැපවීමකින් පුහුණු වෙති, කැපවීම් කරති. ඒ නයින් ඔලිම්පික් වැනි ක්‍රීඩා උළෙලක දී අවසන් තරඟයකට වුව සහභාගී වීමට වරම් ලබාගන්නා ක්‍රීඩකයන් සැබැවින්ම ඔවුන් නියෝජනය කරන රටවල වීරයෝ වෙති. පැරාලිම්පික් ක්‍රීඩා උළෙල පවත්වනුයේ ආබාධිත පුද්ගලයන් සඳහාය. T45, T46 ආදී මේ වර්ගීකරණ සිදුකරනු ලබන්නේ ඒ ඒ ක්‍රීඩකයන්ගේ ආබාධිත මට්ටම අනුවයි. උදාහරණයක් වශයෙන්, ජවන ඉසව්වන්හි T46 කාණ්ඩය යටතට ගැනෙන්නේ තනි අතක වැලමිටෙන් ඉහළ/පහළ පමණක් ආබාධිත තත්ත්වයට පත් ක්‍රීඩකයින් ය. මේ පිළිබඳ වැඩිමනත් විස්තර අන්තර්ජාලයෙන් සොයා බලන්න. (ප්‍රදීප් සංජයගේ වමත පණ නැති වී තිබෙන්නේ යුධ බිමේදී මෝටාර් ප්‍රහාරයකට ලක්වීමෙනි)
මේ අනුව බලන කළ ප්‍රදීප් ගේ ජයග්‍රහණය සුවිශේෂී එකක් ය. ශ්‍රී ලංකා යුධ හමුදාව නියෝජනය කරන ඔහු දැන් තවත් ආකාරයකින් ද වීරයෙක් බවට පත් වී ඇත. ඒ, ලොව පුරා එම අංශයෙන් වඩාත්ම දක්ෂ ක්‍රීඩකයන් අතලොස්ස අතරින් තෙවැනි ස්ථානය හිමි කරගනිමිනි. එය කිසිසේත් සුළු කොට තැකිය නොහැකිය. ඔහුට ජයග්‍රාහී අනාගතයක් පතන අතර ඉදිරියේදී තවත් මෙවන් ජයග්‍රහණ ලබාගැනීමට අපේ ක්‍රීඩකයින්ට හැකි වේවායි පතමි.
