Header Title


උදනිඳුගේ සිතුවිලි

2011/09/08

ළමා අපයෝජන කොයිබටද?

ලියන්නට ඉතා අප්‍රසන්න වුවද, නොලියා බැරි බැවින් ද, ලියන්නට ඇති වුවමනාව නිසා ද මෙය ලියමි. මාතර තෙලිජ්ජවිල විභාග මධ්‍යස්ථානයක් තුළදී දස හැවිරිදි දැරියකට අතවර කිරීමේ ප්‍රවෘත්තියක් වාර්තා වූයේ ගිය සතියේ ය. මේ වන විට මේ සිද්ධිය පිළිබඳව නොදන්නා කෙනෙක් නොමැති තරම්ය. එනිසා එකී සිදුවීම පිළිබඳව කතා නොකරමි. එනමුදු අනාගතයේ දී සමාජ ප්‍රශ්නයක් බවට පත්විය හැකි තත්ත්වයක් පිළිබඳව මගේ අදහස් මෙසේ ගෙනහැර පාමි.

මා දරන පෞද්ගලික මතය නම්, සියලුම ස්ත්‍රී දූෂකයන් හට මරණ දඬුවම් නොමැති නම් අරාබිකරයේ බඳු දඬුවම් ලබාදිය යුතු බවයි. එහෙත් මේ සටහන ළමා අපචාර පිළිබඳවයි. මෙයට ලක්වන්නේ ගැහැණු ළමුන් පමණක් නොවේ, පිරිමි ළමුන් ද ඒ හා සමානව අවදානමකට ලක්වෙති. නමුත් මේ මඟින් ළමයාට ඇතිවන මානසික හා කායික බිඳ වැටීම ද, සමාජයට සිදුවන විනාශය ද, අතිමහත්ය. ළමයෙකුට වැඩිහිටියන්ගේ නිරන්තර ආරක්ෂාව හා රැකවරණය අවශ්‍ය වේ. මන්ද, ඔවුනට තනිවම ජීවත්විය නොහැකි නිසාත්, උවදුරුවලට භාජනය විය හැකි පිරිසක් නිසාත්ය. ළමා කාලයේ බලපාන මානසික, කායික සහ සමාජීය සාධක ඒ ළමයාගේ අනාගත අභිවෘද්ධිය හා දැඩිව බැඳේ. මනෝ වෛද්‍යවරුන් පවසන පරිදි එය ළමයාගේ පෞරුෂත්වයට ද එක එල්ලේ බලපායි. බොහෝ විෂමාකාරී ක්‍රියාවන්හි නිරත පුද්ගලයන්, අපරාධකරුවන්, සමාජ විරෝධී පුද්ගලයන් ආදීන්ගේ කුඩා කාලය විමසා බැලුවහොත් මේ බව සනාථ වේ. සමහරවිට ළමයින්ට එරෙහි අපරාධ සිදු කරන අයගේ ද ළමා කාලය එබඳුය. ඔවුහු ද ඇතැම් විට අතවරයන්ට ලක් වූවෝය.

මෙසේ වන්නේ ඇයි? අපචාරයකට ගොදුරු වූ දරුවෙකු හැදී වැඩෙන්නේ ඔහුට හෝ ඇයට ඇති කළ කායික/මානසික කැළලත් සමඟය. ඒ නිසා සමාජය කෙරෙහි සිත යටින් දැඩි වෛරයක් ඇති කර ගනී, එසේත් නැතහොත් එම ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය පිණිස වැඩිහිටියෙකු වීමෙන් පසු තෙමේ ද ඒ ක්‍රියාවේම නිරත වෙයි. අනිත් අන්තය නම් දුර්වල පෞරුෂයකින් හෙබි පුද්ගලයන් බිහිවීමයි. මෙය ඔහුගේ/ඇයගේ පවුලටත්, ගමටත්, රටටත්, අවසන මුළු මහත් සමාජයටත් බලපායි. මෙය ගැහැණු පිරිමි දෙපාර්ශ්වයටම පොදුය. එහි ප්‍රතිඵල කලඑළි බසින්නේ ද, සමාජගත වන්නේ ද, විවිධාකාර ස්වරූපයන්ගෙනි. ඒ සියල්ලම බොහෝ විට සමාජයට අනර්ථකාරීය.

දූෂකයකු කරනුයේ තව කෙනෙකුගේ මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමකි. එවැනි ඉරණමකට භාජනය වූ අයෙකුගේ ජීවිතය දැඩි බිඳවැටීමකට ලක් වේ. එයට ළමා වැඩිහිටි භේදයක් නැත. එයිනුත් ළමයෙකුට මෙවැනි ඉරණමක් අත්වීම අතිශය අවාසනාවන්තය, අනර්ථකාරීය. එපමණක් නොවේ, සමාජයක් ලෙස ලජ්ජා විය යුතු කරුණකි. මේ, නීති සම්පාදකයන්, නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතන, සමාජ ප්‍රගමනය බලාපොරොත්තු වන පිරිස් සහ පොදුවේ වැඩිහිටියන් තදබල ලෙස සලකා බැලිය යුතු කරුණකි.